محرومیت دیده میشد ولی لابلای آن؛ زیبایی، معصومیت و شرافت هم مشهود بود...

می دونم که شرایطشون خیلی سخته ولی دلم هوای سادگی زندگیاشونو کرد. شادیشون شادیه و غمشون غم. به نظر من یکسری از امکانات رفاهی اصلا نباشن خیلی بهتره. همین بچه ها روحیه های سالم و جسم سلامت دارن. ببینید بینشون نه خودکشی هست و نه دزدی و نه تجاوز. بچه های شهری همه یا افسرده اند یا دنبال شادی های غیرواقعی. ولی این بچه ها در دل نعمت خداوند شادی واقعی رو تجربه می کنند.

اینها رو نشون ژنهای خوب و نجومی بگیرهای بی درد و اقای روحانی و مسئولین مربوطه بدید